|
Σήμερα η κύρια περιβαλλοντική επιβάρυνση που προκύπτει από την λειτουργία των ελαιουργείων κατά την
διάρκεια της ελαιοπαραγωγικής περιόδου (Οκτώβριος έως Μάρτιος) σχετίζεται με την διαχείριση (επεξεργασία, τελική
διάθεση) του παραγόμενου κατσιγάρου. Ο κατσίγαρος παρουσιάζει ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις οργανικού φορτίου, αιωρούμενων στερεών
και ελαίων. |
|
Η ρυπαντική παράμετρος, η οποία κύρια ευθύνεται για τις σημαντικότατες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από
την τελική διάθεση του κατσίγαρου σε φυσικούς αποδέκτες είναι οι φαινόλες. Οι φαινόλες στις ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις
που βρίσκονται στα ελαιουργικά
απόβλητα δρουν βιοτοξικά ενώ αποτελούν σημαντικότατο ανασταλτικό παράγοντα των βιολογικών δράσεων που
λαμβάνουν χώρα στις
συμβατικές μεθόδους επεξεργασίας αποβλήτων. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι κλασικές
μέθοδοι βιολογικής
επεξεργασίας αποβλήτων δεν αποδίδουν στον επιθυμητό βαθμό όταν εφαρμόζονται για την επεξεργασία κατσιγάρου.
Από την άλλη τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουν αναπτυχθεί και
δοκιμαστεί διάφορες άλλες μέθοδοι επεξεργασίας, οι οποίες όμως είτε
απαιτούν ιδιαίτερα υψηλό κόστος για την προμήθεια του αναγκαίου
εξοπλισμού, κόστος το οποίο είναι δυσβάστακτο για το οικονομικό
μέγεθος της πλειονότητας των ελαιουργείων του ελλαδικού χώρου, είτε
απαιτούν υψηλό λειτουργικό κόστος και κόστος συντήρησης των συστημάτων
επεξεργασίας γεγονός το οποίο σε συνδυασμό με την παραγωγή υλικών
χαμηλής ή μέσης εμπορικής αξίας καθιστά την λειτουργία των συστημάτων
αυτών μη βιώσιμη. |
